Bugün; hiç yaprak dökülmemiş sanki hüzün ağacının dalından, düşmemiş toprağın bağrına. Henüz akıl edilmemiş, daha önce hiç söylenmemiş bir söz olur kurudukça dalında.
Ne mağrifet ol, ne mahir derler ya hani;
Sen arif ol, gerisi zaten kafi.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta