1-mumyalanmış bir kente ilk ziyaret
bir seher vakti geldim bu beton kente
kara bulutların ağdığı sokaklar bomboştu
gökyüzü anlamını kaybetmişti birkaç asır önceden
bütün yıldızlar sis olmuştu birer birer insanların zihninde
güneş de
Aşk başlamadan güzel,
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...
Devamını Oku
Kalplerde heyecan
Bakışlarda korku olduğu zaman güzel...
Birbirimize sezdirmemek için çırpınış,
Başkaları görmesin diye çabalayış,
Gözlerim gözlerinin mavisine değdiği zaman...




Ne yazık ki hâlâ kentlerimiz mumyalı...
Hala evler birer leş yuvası değil mi bu beton çağın beton kentinde?
Bence ne nostalji, ne de protest tarz bu. Ara sıra düşündüğümüz ama dile getiremediğimiz düşünceler, duygular değil mi? Biz de (çoğu zaman itiraf edemesek de) böyle düşünüyoruz diye nostalji mi yapıyoruz; protesto mu ediyoruz?
Bu şiir protest tarz mı sayılmalı, nostalji mi var?
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta