Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Ne yazık ki hâlâ kentlerimiz mumyalı...
Hala evler birer leş yuvası değil mi bu beton çağın beton kentinde?
Bence ne nostalji, ne de protest tarz bu. Ara sıra düşündüğümüz ama dile getiremediğimiz düşünceler, duygular değil mi? Biz de (çoğu zaman itiraf edemesek de) böyle düşünüyoruz diye nostalji mi yapıyoruz; protesto mu ediyoruz?
Bu şiir protest tarz mı sayılmalı, nostalji mi var?
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta