Büyümedim.
İstemek de gelmedi içimden.
Bir kelimen yeterdi
"Buradayım" deseydin…
Susardım sonsuza dek
bir bakışının gölgesinde.
Ama sustun.
Gidişinle değil,
kalmayışınla kırıldım en derinden.
Çünkü bazen birinin susması,
bin fırtına eder içte.
Ben sana
şiirlerce bekleyiş yazdım
sessizliğinden hece hece.
Ama sen
hiçbirini duymadın.
Bir adım atmayan ayakların
dağ gibi çöktü üzerime.
Sadece bir kelime…
Ne seni geri getirirdi,
ne beni daha fazla yaralardı.
Ama tamamlanmadı cümlemiz,
bir harf eksikti dudaklarında.
Ve biz,
o eksik harfte
yavaş yavaş silindik.
Çünkü
en çok susmak yorar insanı.
Ve ben
senin yerine bin kere sustum.
Her sustuğumda
bir şey kopardı içimden.
Artık yorgunum
söylenmeyen bir sözün ağırlığından.
Ve içimdeki,
duvarlara çarpıp duran
tek cümle:
“Bir kere konuşsaydın ya…”
“Bir şey deseydin ya…”
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 2.8.2025 15:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!