Bir insanın içinde ne varsa
hepsi sessizlikle örtülüdür.
Kimse görmez.
Ama gece olunca
o sessizlik ses vermeye başlar.
Bir insanın içinde
çocuk hâlâ ağlıyordur,
kimse büyüttüğü bedene bakıp
o gözyaşını anlamaz.
Bir insanın içinde
hiç anlatılmamış cümleler vardır.
Kelimelere değil,
yutkunmalara sığar.
Ve bazı insanlar,
hayat boyu sadece
o yutkunmalarda yaşar.
Bir insanın içinde
yüzlerce kapı var—
ama çoğu
kendine bile kapalı.
Bir insanın içinde
bir benağırlığı taşır herkes.
Görünmez, ama her adımda
biraz daha ezer.
Ve biz sanırız ki,
hayat dışarıda akar.
Oysa en büyük fırtına
bir insanın
hiç konuşulmayan tarafındadır.
Kayıt Tarihi : 8.7.2025 19:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!