Bunu bir Haziran gecesi yazıyorum.
Boşluğa üflemenin ne olduğunu bilerek.
Güneşin ilk ayı haziranda beni hatırla.
Duygularım doldu taştı çuvalın kenarına.
Sen doldu sen, her yer.
Sevginle başlayan, nefretle biten gecelerim var artık.
İnsan olduğumu unutmuşum hatırladım.
I
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Devamını Oku
Hüznüm; süngülü yalnızlıklara itilmiş bir Dersim gecesi,
açlığım; bir deri bir kemik,
sabrım; altı aylık unutulmuşluğuyla bir Bahçesaray'lı
ve korkum; yollarına sinmiş bir çakal
ya gidenler evin yolunu bir daha bulamazsa Anerka!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta