Bir Hayat Yiyiciye. Şiiri - Yorumlar

Bütün içten gülümsemelerimi, bütün yaşanmış güzel şeylerle birlikte sende bırakmışım meğer. Bir hayatı sende bırakmışım, kendi hayatımı… Ve binbir hayat yiyici olarak sen bu hayatı da yiyip bitirmişsin, hiçe dönüştürmüşsün. Kötü ya da çirkin bir iz bıraktım mı sende? Kötü ya da çirkin olarak nitelendirilecek bir şey yaptım mı ki?

Ardında bir şeyleri anımsamaya çalıştığımda nedense bu giriş cümlelerimle ve sonu gelemeyecek bir yığın soru ile karşılaşıyorum. Gitgide silinip giden sen, zihnimin kıvrımlarında sadece acı bir tecrübeye dönüşüyorsun. Yaşam; bir yorum olduğu kadar benim yaşadıklarıma biçtiğim bir anlamdı. Sen anlamsız kötü bir tecrübe miydin, benim hep iyi niyet taşlarıyla yorumladığım? Ne yazık ki ve ne acı ki artık bunların da öneminin kalmayacağını bileceğim. Ruhum duyarsızlaşıyor, kalbim soğuyor. Varlığın bir hayale dönüşüyor, yüzün unutulmayla karşılığını bulmuş bir silüete… Hayatımda bir zamanlar böyle biri vardı diyeceğim ve ne çok sevmiştim diyeceğim. “Bir zamanlar…” Bu zaman dilimi içime içime haykırdığım bir çığlık, duyulmayan ya da duyulmayacak olan.

Bir sevginin nasıl acıyla, acımasızlıkla, bir aşağılanmayla son bulmak zorunda kaldığını hatırlayacağım. Sevmek kötü bir şey olabilir miydi? Sevmek, yanlış kalplerde ya da kendini tanımayan kendinden kaçan benliklerle bir zehre dönüşüyordu. Güzel bir şey, kıymetine erişmeyince her şey gibi değersizleşiyordu. Sizi seven bir insanı onun sizi sevdiği gibi ya da onun sevdiği kadar sevmek zorunda değildiniz elbette. Ama ona bir kıyım, bir zulüm yapmaya da hakkımız var mıydı? Sevgi, her kalpte farklı farklı açan çiçekler gibiydi. Her kalbin farklı bir çiçeği vardı. Ama sanırım bazı insanların kalplerinde çiçeklere yer yoktu; bazı insanlar belki de bir hayat yiyici kalbi taşıyordu ya da sevgi yiyici mi demeliydim? Kendimizi bu yiyicilerden korumayı öğrenmek de mi edinmek zorunda olacağımız bir tecrübeydi?

Şimdi sen yediğin onca hayatın sonucunda mutlu olabildin mi, bir şeylere değdi mi harcayıp tükettiğin o başkalarının hayatları, hayalleri? Yoksa her bir hayat, bir lanet olarak peşinden mi sürüklenip geliyor? Yoksa sen bunu da anlamayacak kadar her şeyi/her şeyini piçe mi dönüştürdün?