Ben eskiden korkardım,
Mezarlıklardan korkardım
Ölülerden korkardım,
Ruhum sıcaktı o zaman,
Ben eskiden seni kaybetmekten korkardım
Bir gün seni kaybetmek yerine
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Kaybetme korkusu hep olucak nefesi tuketene kadar..bence kimse vazgecilmez degildir..kaybetmeyeyim diye beklentilerle bogmaktansa tatli bi hatira olup dudaklarimizin gülücüklenmesi daha eftaldir diye dusunuyorum..
Hayatta tasinmaya mecbur zorunlu yukler ve insanda biraktigi izler kaleminiz daim olsun
kaleme sağlık zaman zemin ve değişen duygular.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta