Birini seversiniz bir gün.
Huzuru avuçlarınıza, umudu parmak uçlarınıza, aydınlığı omuzlarınıza bırakan birini.
Ve sonra sebepsiz gülümsemelere konu edersiniz ismini.
Aklınızdan yüreğinize giden yollara taşlar döşersiniz en ağırından.
Hemde başlarda üfleyerek dahi uçurabileceğiniz çakılların, sonlarda sonsuzluk kadar ağır geleceğini bilmeden.
Birini özlersiniz bir gün.
Gamzelerinizi avuçlarına sığdıramayan, kirpiklerinize yağmur yağdığında parmaklarından çadırlar ören, karanlığa esir düştüğünüzde göz bebeklerinde mumlar yakan birini.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta