Bir Gülün Soluşunu Seyreder Gibi

Bir gülün soluşunu seyreder gibi
Yavaş yavaş eksildim senden
Bir bakışın yankısı kaldı duvarda
Sesin değil sessizliğin ezberimde

Zamanın gölgesinde kaldım
Kendimi unuttum adını hatırlarken
Bir parça rüzgâr oldun geçtin tenimden
Ve ben hâlâ o esintinin içinde üşüyorum

Bir rüyanın ortasında kayboldum
Uyanmak istedim sen çıkardın karşıma
Küllerim bile sana benziyor şimdi
Yakmak istedikçe yanmayı sevdim

Sus artık bu sessizlik de senin gibi
Soğuk ama alışılmış bir sığınak
Ve ben hâlâ
Senin yokluğunun sesini dinliyorum