Bir Gülümseyişi Erteledik

Unuttuk...
Yarınlar hep çiçek açacak sandık,
ne çok şeyi unuttuk
dünü toprağa gömdük sessizce.

Yarınlar hep aynı kalacak sandık,
her şeyi zamana bıraktık…
Ta ki
zamanın bizden neleri çaldığını
anlayana kadar.

Bir gülümseyişi erteledik,
bir vedayı yarım bıraktık,
bir dostun sesini duymayı
“bir ara” dedik,
sonra o “ara” hiç gelmedi.

Aynı saate bakarken
farklı hayaller kurduk,
aynı rüzgârı hissederken
ayrı mevsimlerdeydik aslında.
Oysa yalnızca
bir kelimeye bile yetişebilseydik,
belki her şey başka olurdu.

Şimdi
zamanın gölgesinde yürüyoruz
ellerimizde eksilmiş öykülerle…
geç kalınmış soruların
cevapsızlığı içimizde büyürken.
01.08.2025
~Gülay Özdemir ~