Ve açtım kollarımı gölgesinde menekşeler.
Bitiverir, yanı başımda uzakta solar, kururlar.
Unuttuğum, gökyüzü uzun bir hastalık gibi.
Nasıl biterse öylesine biter, bilmediğim gibi.
O denli çocukmuşum, saf kendimi kötülerken.
Okuduğum, seyrettiğim kötü karakterleri aşmışlar.
Her biri aman diken batmasın düşündüklerim meğer.
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta