Bir Deli Karakız’ın Sayıklaması * 7 *

Bugün yine yataktan tersimden kalkmışım...
Takvimler 27 Aralığı gösteriyor
Nasıl da doğum günümü unutmuşum
Geçen zamanla dalga geçsem de yaşlanmışım...
Yalnızlığıma sarılıp, gözyaşları döküyorum
İstanbul’da ki çiçekçileri tek tek dolaşıp
Bütün papatyaları kendime hediye olarak alıyorum
Sanki bir dost göndermiş, çocuklar gibi seviniyorum
Huzur bulduğum evimin yolunu tutarken
Yanımdan bir ambulans çığlık çığlığa geçiyor
Ölüm aklıma geliyor... evin yolunu bırakıp,
Şehirde ki bütün mezarlıkları bir bir dolaşıyorum
Her mezarlığın üzerine bir papatya yaprağı bırakıyorum
Duâlar edip, mezarlığın üzerindeki yabani otları toplayıp
Yüreğimin her parçasını mezarlıkların her köşesine bırakıp
Ölü aşkları koluma takıp bitkin, yorgun evime dönüyorum
Yeni yaşıma “aşksız ve yalnız” giriyorum...
Odamın ışığını söndürüp “iyi ki doğdun karakız” diyorum
Karanlığa gülümseyip, bir dilek tutuyorum...
Allah’ım sen kimseyi yalnız ve aşksız bırakma.
Ve hiç kimseyi sevdiklerinden ayırma. (AMİN)

(İstanbul, 26.08.2004)

(Ömrümün yettiği kadar yüreğimi kalemime katıp şiir yazacağım
Ne zaman Azrail kapımı çalarsa, sayıklamayı bırakıp susacağım)