BİR DAMLA AŞK
Damla denizden ayrıldı hüzünlendi yüreği.
Buharlaşıp yükselmektir bulutlara dileği.
Sağanak sağanak yağarak ulaşmak ister denize.
Toprak ananın bağrında sulamak ister her yeri...
Damla damla inerken susuz kalmış gönüllere,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?