Bir çocuk ağlıyordu,
Yapayalnız bir başına.
Gözleri donuk,
Ümitsiz.
Bir çocuk yalnız olabilir mi,
Tek başına?
Karnı aç, sırtı açık,
Söyleşir
Evvelce biz bu tenhalarda
Ziyade gülüşürdük
Pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
Ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
Zamanlar değişti
Devamını Oku
Evvelce biz bu tenhalarda
Ziyade gülüşürdük
Pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının
Ne meseller söylerdi mercan köz nargileler
Zamanlar değişti
Biz de çocuktuk,çocukken de yalnız kalmayı hiç istemedik,gençken de,yaşlanınca da...
Yani insanoğlunun fıtratında yalnız kalmaktan mutsuz olmak varken neden yalnızların farkında olamıyoruz?Benliğiyle yaptığı arasındaki tezatlık had safhada bizlerin sanırım.
Kendimi sorgulama fırsatı verdiniz teşekkürler Mehmet Nuri Bey,
Kimsenin kimsesiz kalmaması ümidiyle,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta