Bir çocuk ağlıyordu,
Yapayalnız bir başına.
Gözleri donuk,
Ümitsiz.
Bir çocuk yalnız olabilir mi,
Tek başına?
Karnı aç, sırtı açık,
Seni her özlediğimde sevgilim,
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.
Devamını Oku
Gökyüzüne bakıyorum;
Göğün mavisinde gözlerini görüyorum çünkü.
Seni her özlediğimde bir tanem,
Denizlere bakıyorum.
Ufuğa bakınca mucizeni görüyorum çünkü.




Biz de çocuktuk,çocukken de yalnız kalmayı hiç istemedik,gençken de,yaşlanınca da...
Yani insanoğlunun fıtratında yalnız kalmaktan mutsuz olmak varken neden yalnızların farkında olamıyoruz?Benliğiyle yaptığı arasındaki tezatlık had safhada bizlerin sanırım.
Kendimi sorgulama fırsatı verdiniz teşekkürler Mehmet Nuri Bey,
Kimsenin kimsesiz kalmaması ümidiyle,
Saygılarımla,
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta