Aydın yüzlü bir çocuk,
Aydınlık bir geleceğe,
Aşık atıyordu, çember çeviriyordu,
Bilye yuvarlıyordu, derin çukurlara,
Işık yakıyordu, gelecek yarına
Işıl ışıl gözleriyle, güneşe bakar gibiydi,
Senaryolar çiziyordu yüzünde
Haliç'te bir vapuru vurdular dört kişi
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
Devamını Oku
Demirlemişti eli kolu bağlıydı ağlıyordu
Dört bıçak çekip vurdular dört kişi
Yemyeşil bir ay gökte dağılıyordu
Deli cafer ismail tayfur ve şaşı
İnsan kendi çocukluğunun resmini bu kadar canlı yapabilir mi?
FEV
bana hala pesinden kosdugum ama bir türlü hayallerimde bile yakalayamadigim cocuklugumu hatirlattiniz :)) ellerinize yüreginize saglik...tbrk..ler....Yakup icik Melle/ almanya
'Aydın yüzlü bir çocuk...
Işık yakıyordu.... yarına ....
Işıl ışıl gözleriyle, güneşe bakar gibiydi'
Yepyeni, çok farklı imgeler...
'Bir çocuk, tek ayağı üzerinde,
Bana koşuyor, çarpıyordu delicesine
Haylaz, yaramaz bir çocuktu,
İçimde kalan.
Çocukluğumu tamamlıyordu'
O çocuk hepimizin çocukluğu... İmge yüklü bir şiir. Herkesi çocukluğuna götürürken herkesin kulağına ayrı şarkılar fısıldıyor.
eksiklerin var ama senin siirlerin burdaki coook sairin siirinden cok güzel.. seni kimse okumasis yillarca.. garibansin anlasilan.. basarilar
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta