Annelerin pişirdiği bazlamaya benzer sevgim.
Bir çıtkırıldım yalnızlığı bakışlarımda taşırım.
Susuz, vicdansız, kurak gözler yakamda.
Yaprağın rengini almış hayatım.
Düşüncelerdir gözlerimden akan.
Kayalara çarpan tozlu hatıralarım.
Mezar soyucu itibarsızlığın renklerini görürüm.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Anne sevgisini bazlamaya benzetmek ne kadar özgün bir düşünce, hoşuma gitmedi değil doğrusu.
Ancak o yeni pişmiş bazlamanın enfes kokusundan, el yakan sıcaklığından ve hiçbir şeyle kıyaslanmayacak o nefis, yıllarca unutulmayan ve damakta kalan tadından bahsetmemişsiniz.
Anne sevgisinin yerini elbet tutmaz ama bunlar da anne sevgisi gibi hoş duygulardır bence.
Tebrik ediyor, saygılar sunuyorum.
Bu şiir ile ilgili 21 tane yorum bulunmakta