Doksan dokuz yılıydı aylardan kasım
Bir başka gün yoktu böyle korktuğum
Ölmüş bedenimden çıkmış yükselmişti ruhum
Bir başka gün yoktu benim böyle korktuğum
Ne olmuştu böyle saniyeler içinde
Paldür küldür yıkılmıştık bir uğultuyla iç içe
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta