Kandım cüzdanımın çokça dostuna
Güvendiğim tek dağ halkımla kaldım
İnsaf ettim suçlu çıktım üstüne
Kendi vicdanımla aklımla kaldım
Zalimin devleti düşmanım oldu
Tankını topunu üstüme saldı
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta