(İç ses) Ayaklarım yürüyor ama hiç mesafe kat edemiyorum,
yorgunluğum ayaklarıma mı vurdu, yürümek zor mu geliyor bilemiyorum. Tek başıma bukadar yük biraz fazla..
Bi dostum olsaydı şimdi, en azından bölüşürdüm bölünecek ne varsa diye düşünürken yolda geçen arabanın korna sesine irkildim..
Ayaklarım beni bi parka getirmişti.
Nerdeyim ben diye bakınırken etrafa,
Gözüm ışığı soluk lambanın altındaki kırık banka takıldı.
Oturup biraz dinleneyim dedim. Parkın sessizliği biraz korkunç gelse de aslında benim için çok iyi bir yerdi..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta