Ekmeğin dilimi gibi
Orman gün geçtikçe küçülüyordu
Ağaçlar ise balta için oy kullanmaya devam ediyordu
Baltanın sapı tahtadandı
Baltanın peşine düşenler
Baltayı kendilerinden sandı
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Devamını Oku
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken




"Sanmak.."
Biraz deşersek altını, "bile bile kanmak!"
Artık "masumane" ifadeler anlamsız!
Ağaç kendini keseni tanımıyorsa, sorun yok!
Devam, budanmaya, kökünden!
Şık bir "had bildirme........"
Şiirle harika bir ders. Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta