Ekmeğin dilimi gibi
Orman gün geçtikçe küçülüyordu
Ağaçlar ise balta için oy kullanmaya devam ediyordu
Baltanın sapı tahtadandı
Baltanın peşine düşenler
Baltayı kendilerinden sandı
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



"Sanmak.."
Biraz deşersek altını, "bile bile kanmak!"
Artık "masumane" ifadeler anlamsız!
Ağaç kendini keseni tanımıyorsa, sorun yok!
Devam, budanmaya, kökünden!
Şık bir "had bildirme........"
Şiirle harika bir ders. Tebrikler Önder Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta