Sen bir düş bahçesiydin geçerdin rüyalardan
Biz yayla rüzgârıydık nerde kaldın ey şehir
Âdem ile Havva’yı kül eden hülyalardan
Ne vakit uyanıp da düşe daldın ey şehir
Salkım saçak bulutlar geçiyor dağlarından
Senin sevdalıların ses verir çağlarından
Yollarında büyüyen çocuklar gitmeseydi
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
