Bir Bahar Akşamı Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir bahar akşamı,
Meydan inliyor,
Ahali gülüyor...
Ertesi sabahtan itibaren,
Kahvede ve sokak başlarında,
Derin derin, analizler başlıyor.
*
Dili laf yapan, sazı kapan,
Atıyor, tutuyor, söylüyor...
Adım atılmamış, bel kırılmamış...
Şu düzeltilecek, bu öğrenilecek..
Hiçbir figür, eskisi gibi kalmayacak!
*
Geç bunları azizim, not et şuraya,
Burası harman yeri!
Eğitilmiş gibi durulup,
Her düzen, aynı sürecek...
*
Ve mevsimin dönüşüyle silinip,
Yeni düğünlerde, tekrar anılacak!
Ve bir ozan beliriyor,
Kimse, ritme bühtan etmesin ha!
*
Havayı değil, oyununu mu bozduk yoksa?
Diye tüm topluluğa soruyor, evet soruyor.
Nasıl çıkışıyor diye, sakın darılmayın erene,
Kol kola girmiş, on gençten biri tökezlerse,
Vicdan aşkına, siz yanıtlayın, ne denir buna.
*
Kusur sadece havadaysa, hepsinin düşmesi gerekirdi,
Zira; davul aynı, zurna aynı, toprak aynı, tempo aynıydı,
Yalnız bir tek ayrım var ortada, o da ustanın tavrıydı.
Ben ozana hak verdim, bilmem siz ne fikirdesiniz?
Az çok, aşağı yukarı tüm eğlencelerde,
Ezgiler günahsız, kabahatli insanoğlu bilesiniz...
*
O vakit buyurunuz; ey sağduyulu canlar,
Geçmişten pay biçerek, anı kuralım,
Geleceği, en ahenkli biçimde donatalım.
Törenler kurulacak diye ürkmeyelim,
Şenlik alanımız, bize zindan olur,
Tasasıyla oturup durmayalım.
*
Hazırlıklar, provalar sahici,
Genç, yaşlı tüm ekipler çevik olsun,
Arada şaşıracak, düzelecek varsa şayet,
Gösteriden evvel, bir zahmet çözülsün.
Unutmayın, vakit dar olabilir,
Büyük bir şölen kurulursa eğer,
Obayı, yaylayı, köyü sarabilir.
Onca hevesli oyuncu,
Yok yere elenebilir...
O dem, birileri kalkıp,
Acaba yanlış nerede diye,
Tekrar, tekrar sorabilir...