Bir Adım Sonsuzluk Şiiri - Seyrani Göl

Bir adımlık yol kaldı
kendime.
Ne dün önümde
ne yarın ardımda.
Sadece şimdi
bin ömrün gizlendiği
bir anlık sonsuzluk.

Toprağa eğiliyorum:
“Ben kimim, neredeyim?”
Toprak susuyor,
gökse yalnızca bakıyor.
Ve ben,
bir bakışın derinliğinde
kendimi unutuyorum.

Ben miyim yanan,
yoksa
yanışla yanılmak
aynı sırda mı saklı?

Bir rüzgâr geçiyor içimden
adı: Tevekkül.
Ardından bir yangın
adı: Aşk.
Sonra bir sessizlik
gönlüme iniyor usulca
adı: Sır.

Yürüdükçe
azalıyorum;
azaldıkça
çoğalıyor içimde
meçhule açılan
bir sonsuzluk.

Bir adım daha…
ve ben yokum.
Ne sözüm kalıyor
ne susuşum.
Yalnızca
ta derinimden
bir “Ol” yankılanıyor
hâle dönüşmüş bir emir gibi.

Ve anlıyorum:
Ben, hiçlikte saklı
bir biliniştim.
Şimdiyse
hiçliğin rahminde
her şeye doğmuş bir sır.
S.GÖL