Binalar Şiiri - Ergin Tuman

Her yer kalabalık, her lahza muttasıl ışık
İyi, kötü, güzel, çirkin ortaya karışık

Yükseliyor binalar ile ezgisiz sesler
Leş kargası misali ruhumuzu didikler

Yalancı bir aydınlık insanlığı gören yok
Bu ışıklı karanlık ortaçağda bile yok

Şehrin lambalarında kirleniyor geceler
Rotasını şaşırmış geziyor düşünceler

Kokusu pis, rengi pis, düşüncesi bile pis
Şehir değil bu yerler insanoğluna hapis

Ankara ,Sivas, Yozgat, Niğde, Konya,Kayseri
Yeşil yok, mavisi yok, burda tüm renkler gri

Karlı Erciyes'i var heybetli mi heybetli
Baskaca bir şeyi yok selam bile ücretli

İnsan neden uğraşır gökdelen dikmek için
Sonunda varacağın üç metrelik yer için

Ah bu uzun binalar düşlerimize perde
Diken gibi ışıklar batar gözlerimize

Güzeli öldürdüler bu beton mahzenlerde
Her yerini deştiler demir makinelerle

Cesetler geziniyor şehrin caddelerinde
Yaşamı arıyorlar bu ölüler evinde

Burda tüm silüetler azılı bir canavar
Ne rezil bir dünya ki çocuklara yadigâr

Bu bir toplu kıyımdır kaçta kurtar kendini
Özüne dön! Toprağa sal bütün melâlini