Hayattan aldığım darbeleri biriktirdim kumaşlı bir kavanozda. Şimdi hepsiyle oynuyorum, çocukken oynadığım bilyeler gibi. Çocukken fazla bilyem olmadığında üzülür, ağlardım. Şimdi bakıyorum da koca kavanoz bilyem var ama sevinemiyorum bile. Doğru ya pardon. Bilye değildi onlar. Darbelerimdi, yediğim damgalarımdı...
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta