Bilsen Nelerin Kaldı Bende

Elimi her cebime attığımda
ya ellerin gelir elime,
ya biriktirdiğim özlemlerim,
ya da yarım kalmış bir şiir…

Bilirsin,
zamansız tükenmiş ömür gibidir
yarım kalmış görmelerim.
Öpmelerim,
dudakların büzülmesinden öte bir şey…

Şiiri elime her aldığımda
ya gözlerin gelir önüme,
ya saçların…
Çıkarsın gecede parıldayan
bildik, bilmedik her nesneden.

Bir telaş alır soluksuz yüreğimi,
bir telaşla saklarım
senden çaldığım her şeyi.
Ceplerim dolar,
yüreğim taşar.

Yanımdan her gittiğinde
bir tarafın eksik gidersin, mutlak.
Mutlak bir şeyler kalır senden
titizlikle sakladığım…

Ellerin kalır,
okşamalarıyla ellerimde;
gözlerin kalır,
avuçlarımda bir kelebek;
saçların,
masamda tutam tutam —
durgun, dağılmayan…

Ve öpücüklerin,
çiçekten çiçeğe
sekerek geçen
bir kelebeğin kondurması…

Biter aylar,
yıllar geçer,
bu özlem sürer,
bitmez, yenilenir, çoğalır,
kalır,
hep kalır, gitmez.
Ama hiçbir zaman
geldiğin gibi gitmezsin yanımdan.
Mutlak bir şeyler kalır senden!