Biliyorum Şiiri - Kerim Baydak

Gecem karanlık, hava da buz, ayaz.
Yürek burkulmuş, gönül kırgın.
Sen yoksun yanımda, yangınlardayım.
Yakınlaştıkça uzaklaşırsın neden bilmem ki.
Bu beden yorgun, argın ve kırılgan.
Hep karşımda, hep yanımda olasın diye...
Adını yazdığım sigaraların, dumanında izledim seni.
Zehirsin sen yüreğime, içime çekiyorum apansızca.
Dolaşıyorsun vücudumda, her zerresini bir bir...
Sonra...
Sonra, tutamıyorum içimde seni.
Terkediyorsun geldiğin yoldan, dengesiz ve tutarsız.
Hapsetmek isterdim seni, yıllar boyu yüreğime.
Hani! dünyayı bilmem kaç kez dolaşacak kadar uzun...
Engebeli ve dolambaçlı yollar var ya...
Ha! !
Ha! ! işte o yollarda aramak isterdim seni.
Belki gün gelir de, nihayet bulursa yollar.
Belki bilinmedik bir zamanda, sarar açılan o kollar.
Dünya yuvarlakmış ha! Vay be! ..
Öyle mi...
İyi o zaman, ümitli olmalıyım demek ki..
Çünkü...
Çünkü; “Tilkinin dönüp dolaşacağı yer kürkçü dükkanı”ymış.
Ben de beklerim seni, bıkmadan, usanmadan...
Neye mal olursa olsun, sonunda döneceksin bana..
Sigaram bitti bak, yollar da tükendi artık.
Biliyorum...
Biliyorum... ötesi yok bu işin, ötesi yok.
Sonunda bana döneceksin, biliyorum.
Biliyorum...

Kasım-2007-Adıyaman