Bilinmez Şiiri - Kasım Kobakçı

Anlarım, sen kök salmayı istersin,
Bir adın, bir yerin, bir geçmişin olsun.
Anlatacak bir hikâyen bulunsun, avuçlarında.
Benimse, ne durağım bellidir, ne de yolum,
Bütün coğrafyalar benim ya da hiçbiri değil.
Benim varlığım, bir anlıktır,
İzim toza karışır, bilinmez.....
*
Bir dumanı bilirim ben.
Ne ocaktan çıkar, ne de bacadan.
Gecenin ortasında, belirir sessizce,
Hiçbir ateşe ait değildir, hiçbir yakana.
Sadece vardır, o an için,
Sonra hangi boşluğa karıştığını, kimse göremez.
Nedensizdir onun varoluşu, hesapsızdır.....
*
İşte o benim, şekilsiz bir buğu.
Ne bir yüze benzerim, ne de bir cisme.
Kelimelerle tarif edilemem, resimlere sığamam.
Dokunsan dağılırım, üflesen yok olurum.
Varlığım, bir şüphedir sadece,
Benden geriye kalan, kocaman bir belki.....!
*
Hiçbir yere, ait değilimdir.
Hesap vermem, ne yıldıza ne de sabaha.
Bağlılığın prangası, nedir bilmem ben.
Her liman, bir vedadır benim için,
Her tanışma, bir unutuşun başlangıcı.
Kayıt dışı bir nefesim ben, sadece,
O kadar....
*
Ama her zerrede, bir başınalık vardır.
Milyarların içinde, bir hayalet gibi süzülmek.
Görülmeden gezinmek, kalabalıkları,
Duyulmadan dinlemek, bütün şarkıları.
Varlığın en ağır yükü, bu olsa gerek,
Dokunmadan hissetmek, her şeyi....
*
Fısıltıdır benim adım.
Eski bir masaldan, arta kalmış gibi.
Bazen bir kapı gıcırtısında, bazen bir yaprak sesinde,
Akla gelip, sonra unutulan o his.
Varla yok arası, bir söylentiyim ben,
Hatırlanması bile, mümkün olmayan.....
*
Bu bir kaçış mıdır, yoksa bir kader mi.
Kendi suretinden bile, saklanmak.
Geçmişi olmayan, bir gölge gibi ilerlemek.
Sorgulamazsın, yalnızca sürüklenirsin.
Akıntı nereye götürürse, odur menzilin,
Varış yoktur, bu serüvende.....
*
Yağmur sonrası, bir su birikintisi.
Orada, bir anlık aksim belirir işte.
Sonra bir çocuk koşar, her şey çamur olur.
O an kadarım ben, ne eksik ne fazla.
Bir yansımanın, yitip gidişi kadar....!
*
Nihayetinde, her şey silinir.
Kayda geçmemiş bir ruhun, ne önemi var.
Belki de, en büyük bilgelik budur,
Hiç var olmamış gibi, gidebilmek şu diyardan.
Ne bir iz bırakmak, geride,
Ne de, bir ah işitilmemesidir ardından.....