Bilinmesin Şiiri - Sümru Yılmaz

Son düdük, kalkan son tren,
Bütün yolcular gitti.
Geride kalan, bir kedi, bir ben.
Gideyim desem,
Ne çağıran var ne bekleyen.
Bir avuç kar oldun
Avuçlarımda eriyen.
Seninle beraber
Ruhum, umutlarımdı giden.

İçin için gözlerim ağlarken
Kimse farkına varmasın.
Parmaklarımın ucunda giderken,
Gidişimi kimse duymasın.
Donuk, sessiz gecelere sarılırken,
Soğuk gölgemden kimse uyanmasın.

Ben biçare, sen uzaklardasın.
Geceyi hüznüme sararken,
Ve yüreğimdeki acı sessizliği duyarken,
Kimse, ama hiçkimse anlamasın.