Nihal'den Nûr'a: Bir Vuslat Risalesi
Nihal’im, Sen ki bana doğan ilk güneşsin,
Her doğuşunla, ruhumun gecesini yırtan bir neş'esin.
Beni küllerimden yeniden var eden, ezelî bir sırsın.
Nihal’im, seninle aydınlanıyor varlık sahillerim;
Hayat hattında acemi tayfalardık.
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,
Devamını Oku
Ne avunduk sevinç müsveddeleriyle;
aşktan ikmale kaldık...
Bak her sabah bağıran yeni sabaha,
artık iklimler değişmiş, kuşlar da gitmiş,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta