Gül bahçem şaheser, bülbüller öter.
Canımda yar Kevser, cennete iter.
Yar için bin eser, iki cihanda,
Onu mesut eder, beni şen eder.
Bitmez gururumdan, vuslat yanacak!
Ve
Sol yanımda bir sızı gibiydi,
Hicran matemlerinde raks etmek,
Senin için, ağıtlar yakmaktı.
Sen şimdi uzaklardasın, ben sensizlikteyim.
Yârim diye diye, ben beni yitirdim.
Ben sensizlikten rotasınız gemi gibi kayboldum.
Ben meğerse sensiz günlere düşman olmuşum.
Seni aklımla sevmem
Seni gözlerimle sevmem
Seni bedenimle sevmem
Seni kalbimle sevmem
Ben, seni ruhumla severim.
Gözler, güzel olsa da ağlıyorsa,
Gözler, sevdiğini göremiyorsa,
Gözler, görüyorum sanıp yanılıyorsa,
Gözler, gerçekleri görmüyorsa, neye yarar?
Eşek gözlerinle yakarsın onu bunu
İri gözlerinle, bana ne diyorsun diye bakma!
Kızma! Dünyanın en güzel gözleri sende
Birde, beni hiç kimse sevmiyor dersin
Birde sevselermiş ne olurmuş? Eyvah!
Gökyüzünün yeşile boyandığı
Adını sevgi dağı koyduğum
Gözlerindeki arpacıkların
Hayat bulduğu
Ahşap merdivenli
Menekşeler kokan
Gülün, dikenini bilmeyene,
Gülistan-ı hediye vermişler.
Güzel, güllere dokununca,
Elleri kan, gönlü gam olsun diye…
Aşıklar da darılır.
Gözyaşlarında, ıslanır.
Yağmurda, yıkanır.
Aşıklar, hep yeniden barışır...
Sol yanımı, nadasa salınca,
Kurumaya yüz tutturdum.
Susamışlığımı giderirken,
Kalaysız maşrapadan su içtikçe,
Zehri damarlarımı, aheste aheste, kapladı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!