Kanma şu hayatın dünyevi haline,
Aynı örtüden giyer sadrazam bile.
Verme sen kendini dünyanın derdine,
Derdi veren, verir dermanını bile bile.
Uzun bir yoldur hayat, gider tersine.
Çocuk doğar, çocuk ölür, en zengini bile.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta