Bilal Aykanat Şiirleri - Şair Bilal Aykanat

Perde aralandığında boş olmasın sahneler
Görüntüler akıp gider, sonra gelir nağmeler
Önünden gülüp arkadan vurur tüm kahpeler
Ne dersen de, birer ihanettir tüm darbeler
Muhabbet devam eder ya soğumasın kahveler
Allah çalışana verir, zayıfsız mı karneler

Yüreğimin kaldırımlarında sabahlar sarhoş aklım
Üstüne güneş gibi doğardı güzel bir çehre
Gözlerim karardı belki
Güneşim söndü ya da
Bulutlara kadar uzanan kargılar
Uçlarında ihanetin zehriyle

Hep düşünün şöyle “Nedir bu ahvalimiz?
Yarımız mazlumuz, diğer yarımız zalimiz”

Sadece düşünerek düzelir mi hiç halimiz?
“Ne hepimiz cahiliz, ne de hiçbirimiz alimiz”

Epeydir istediğimdir, şöyle bir nesil doğsun
Uyku nedir bilmesin, yatak ona haram olsun
Bükülmesin asla, çelikten olsun bileği
Edep ile yoğrulsun, iman dolu yüreği
Kendini bilmezlere bırakmasın meydanı
Gönül bilsin her vakit, dua olsun kalkanı

Kanım geziniyorsa damarlarımda
Gereksiz bu göz kapaklarım

Adımlarımı cimri damıtan
Kaldırım kadar faydam yok
Kanatıyor pençesini geçirmiş derin

Nasıl güzelse sıcak çorbalar, ıhlamur çayı üşürken
Nasıl hoşsa sabah güneşi baharda
Güzelliğinle yolda kalmış halimi düşünürken
Ve senli hayallere saplanmak da
Bir ateşin başına üşüşmek gibi karda

Dibe vurdu kıvancım
Uzlete düştüm robota sarıldım
Gelmiyor artık uzaylılar
Belki dönerler var inancım

Düştükçe yer çekimi abandı

Belirsiz yollara çıktım önüm puslu
Elim bir yol, biliyorum ama nasıl güzel
Lirik gülüşler sarıyor bedenimi işveli
İzdüşümü yüreğimde olan başat arzu
Zehrini verdin madem panzehri esirgeme
Hıfzetseydim seni hani, belki olurdu

Dudaklarının kıvrımından akıyorum gamzesine
Saçlarından kayarak o gizli ensesine
Hayal meyal yankısıyla hasretim sesine.

Dolunaya eş buldum bembeyaz teninde
Dalgasal yürüyüşüyle uçarken

Sönmesin alevlerim, donmasın uzuvlarım,
Bitmesin kalemlerim, kelamlarım kullarım,
Dönmesin alemlerim, meramlarım yollarım,
Zalime engelim, uzar mazluma kollarım,
Sağdan başlarım ama acımam hiç sollarım,
Seyyale mi zamanım, uçar gider anlarım,