Bil Ki Şiiri - Behzat Yel

BİL Kİ

Solmuşsa rengin, atmışsa benzin,
Bil ki dert ciğerde ' yaradır ' oğul ...
Karlar silmişse ardından izin,
Bil ki her gün diğerinden 'karadır' oğul ...

Yaralı bir gülüş sarmışsa çehreni,
Afakanlar kaplarsa tüm bedeni,
Gözlerin görmezse artık geleni gideni,
Bil ki insan artık bir 'maskaradır' oğul ...

Gelirse dert bakmaz otuza kırka,
Nice babayiğitler düşer bu zalim çarka,
Karıştırılıyorsa artık sağ,sol,ön ve arka,
Bil ki hayat bir seyirlik 'manzaradır' oğul ...

Arar dururum seni gözlerim yaşlı,
Bir bıçak yarası sanırsın on başlı,
Görürsen babanı cilalı ve traşlı,
Bil ki o gün dert dermanda 'daradır' oğul...

Her gün karanlık bir leyl-i zehir,
Neylersin felek hain, dert dermandan kebir.
Umudun kaybolursa gecede bir bir,
Bil ki 'Allah Kerim ' son mısradır ' oğul...

Yanıyorsa beden, harlanıyorsa gönül
Bir teselli ki bir gün söner kalır kül..
Susmuşsa zaman, kalemim artık bülbül,
Bil ki her hece gecede ' naradır ' oğul...

Yüreğimin dağına göre yağsa da kar,
Bazı bazı belimi eğse de bu amansız bâr,
Sitayişler bırakmasa da ne şükür ne de âr...
Bil ki isyan değil kuru bir 'yaygaradır' oğul....