Bıkmadım Şiiri - Furkan Dilekci

Sürgün yemiş duyguları,
işgalde talan edilmiş sözcükleri,
isyana teşvik eden gözlerimi
ve uykusuz cümlelerimi
şiire dökmekten bıkmadım,

Ve bıkmadım
körpe acıların sevişmesini yazmaya,
tüm kötülükleri tatmaya,
iyi anılarımı gözyaşlarımla sulamaya,
kalbimin kırık penceresini açmak için
şiir bilemekten bıkmadım

Kara yazımın yazılı olduğu kağıtlara,
yüreğimde bitmeyen çetin kışlara,
sönmeyen sigaraya,
saf aşkıma yapılan yolsuzluğa
ve tutkumun cinnetine
şiir çizmekten bıkmadım

Sedanın tenhasında
çığlıklarımın bir güç hükmetmesine,
ayrılığın silsilesine,
sevdiğimin çekip gidişine,
yüreğimin işsizliğine,
duygumun ihtiras ile cenk edişine
ve dünyamın kuleler gibi devrilișine
şiir örmekten bıkmadım

Rüyalarımı Dgm’de seyretmeye,
umutlarımın sürgün yemesine,
istikbalimin ihtilal ile indirilmesine
ve canımın inlemesine
şiir biçmekten bıkmadım

Bıkmadım bir değil bin kez ölmekten,
her defasında sırat köprüsünden geçmekten, zemheride titremekten,
çirkin duyguları büyütmekten
yolculuğumun gaddarca bitmesine
şiir üretmekten bıkmadım

Bir tren garında ağlamaktan,
acı dolu bir vedadan,
ayyaş bir şarapçının
şehirin en tenha köşesindeki uykusuna ortak olmaktan
Boğazdan atlamaya yemin etmiş insanların
o son kez duyduğu pişmanlığı anlamaktan,
ve kanserlerin tümünü ruhuma zerk etmeye dair
şiir karalamaktan bıkmadım

Yani ben kaybedilmiş duyguları
yüreğime nakkaș misali işlemekten,
o son sözü söylemekten,
gece uyumadan önceki son pişmanlıkları hatırlamaktan,
unutulmuş dostlukların hayıflanmaları ezberlemekten,
zalimliğin meşrebiyetini yazmaktan
ve insan aklına gelebilecek tüm kötülüklerin merceğine
şiir tutuşturmaktan bıkmadım