Ölü bir korkunun çığlıkları
Saçlarımın gölgesine vurmuş
Kuytusuna sığınmış yalnızlığımın
Ve özlemlerimin kıyısına demir almış
Soyunmuş kahırları, mazileri
Yüreğine okyanusları salmış
Ah, Günebakan! zamandan bezmiş,
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,
Devamını Oku
Güneş'in adımlarını sayar;
Gezginin yolculuğunun bittiği yerin,
O parlak diyarın peşinden koşar;
Genç adamlar tutkudan sararıp solar orada,




Varlığın yoklukla kâim olması, o yokluğun aslında var olduğunun göstergesi değil midir. Günler geceye evrilirken, karanlık var oluyor yıldızların eşliğinde.Ve gece güne devrilirken yeniden yokluğa karışıyor koyu siyah, gökyüzünü ağartırken şafağın kızılımsı rengi. Bir varız, bir yokuz aslında. Ve ne kadar varsak o kadar yokuz. Yokluğumuz ölçüsünde var olduğumuz gibi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta