Ölü bir korkunun çığlıkları
Saçlarımın gölgesine vurmuş
Kuytusuna sığınmış yalnızlığımın
Ve özlemlerimin kıyısına demir almış
Soyunmuş kahırları, mazileri
Yüreğine okyanusları salmış
Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Devamını Oku
Felaketim olurdu, ağlardım
Beni sevmiyordun, bilirdim
Bir sevdiğin vardı, duyardım
Çöp gibi bir oğlan, ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Varlığın yoklukla kâim olması, o yokluğun aslında var olduğunun göstergesi değil midir. Günler geceye evrilirken, karanlık var oluyor yıldızların eşliğinde.Ve gece güne devrilirken yeniden yokluğa karışıyor koyu siyah, gökyüzünü ağartırken şafağın kızılımsı rengi. Bir varız, bir yokuz aslında. Ve ne kadar varsak o kadar yokuz. Yokluğumuz ölçüsünde var olduğumuz gibi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta