İki dünya arasında sıkışmış bir yolcuyum.
Kaf dağının ardında kalmış çocukluğum.
Bu yüzden öfkem Everest kadar büyük.
Gel al beni benden, götür çok uzaklara.
Gün gelir o zaman, sayende belki bir gün,
Ben de dağların arkasını görür büyürüm.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Naki Bey yorumunuz için teşekkür ederim.
büyümek çocukluğa varmacasına
ama çocukluğumuzdan uzaklaştıkça bir Kafdağı
bir rehber edinmek bir sevgili bulmak
dağları aşmada bir umut
değil mi?
Güzel şiir.
Naki Bey yorumunuz için teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta