05.12.1979 / İstanbul
Bu gece sessizliğin ortasından feryat figan bir yalnızlık geçti,
Ömrü boyunca içine attığı haykırışların sesi duyuluyordu adeta.
Bir adam vardı çilekeş, içindeki durumdan kurtulmaya çalışan ve çıkışı olmayan yolda yürürken çare arayan, ölüme bir adım kala bile olsa yine de bir umutla nefes almak isteyen, bu hayatta son anlarım bile olsa yine de kalbim sevgiyi tatmadan gitmeyecek diyen bir adam. En azından severek öldü diyecekti sevdiği kadın. Ona duyguların en özelini tattıran kadına minnettar kalan bir nefs'le adım adım ölüme yaklaşıyordu ama umrunda değildi. Ha bir gün uzun yaşamıştı ha bir gün kısa..
Kalbi sevgiyi tatmıştı ya bu ona yeterdi..
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta