Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ BEYNİM KALBİME GÖMÜK “
Çok zorladım kendimi, çok vazgeçmek istedim
Sevgim nefrete dönüştü, sandım ki kin besledim
Artık küstüm hayata, yaşama sırtım dönük
Olmuyor, olamıyor, beynim kalbime gömük
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta