Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ BEYNİM KALBİME GÖMÜK “
Çok zorladım kendimi, çok vazgeçmek istedim
Sevgim nefrete dönüştü, sandım ki kin besledim
Artık küstüm hayata, yaşama sırtım dönük
Olmuyor, olamıyor, beynim kalbime gömük
Alsancak garı'na devrildiler
Gece garın saati bela çiçeği
Hiçbir şeyin farkında değildiler
Kalleş bir titreme aldı erkeği
Elleri yırtılmıştı kelepçeliydiler
Çantasını karısı taşıyordu
Devamını Oku
Gece garın saati bela çiçeği
Hiçbir şeyin farkında değildiler
Kalleş bir titreme aldı erkeği
Elleri yırtılmıştı kelepçeliydiler
Çantasını karısı taşıyordu
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta