Refah TORLAK / RETOR - 1950
“ BEYNİM KALBİME GÖMÜK “
Çok zorladım kendimi, çok vazgeçmek istedim
Sevgim nefrete dönüştü, sandım ki kin besledim
Artık küstüm hayata, yaşama sırtım dönük
Olmuyor, olamıyor, beynim kalbime gömük
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm