Issız bir vadide zambak kümesi,
Açar her bahar, morlu, sarılı,
Bütün el değmemiş çiçekler,
Bu vadide zemberek gibi açar.
Uçurumun ucundaki çiçek,
Savrulur rüzgarda kırılırcasına.
Yakından dokunmak ne mümkün,
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta