Beyaz Zambak Tenin Şiiri - Harun Ertaş

Ruhun geziyor sanki odamda
Her gece onunla uyuyor,
Sebepsizce hayaller kuruyorum onunla
Ve hep sırılsıklam aşık olmak istiyorum

Büyü mü sana bu hayranlığım?
Yoksa fazla mı kaptırıyorum kendimi
Nefes almak için pencereyi değil de,
Bu sefer fotoğrafını açtım

Şiir defterime, heybeme, kalbime yazdım
Savaşa barışı getiren, gözlerini
Gülüşün zaten, aşıkları birleştirir
Ben hala rüyada olduğumu sanayım

Bir zambak kadar beyaz tenin,
Kiraz ağaçlarını andıran saçların
Güze benzeyen gözlerini düşlerim
Hiç olmadığın zamanlarda bile

Soğuk bir Şubat günündeyim
Ama fotoğrafına bakıp ısınıyorum
Küllerinden doğuyor gibi geliyor,
Her defasında gözlerine esir olmak