Beşeriyetin Öfkesi Şiiri - Kasım Kobakçı

O dingin öfkesi, beşeriyetin,
Döndü eziyete, ortasında çölün.
Evet öyle dedim, vaktiydi gecenin.
Sanki kapkara, katı ve kopkoyu,
Bir eziyet içinde, çöl diz boyu.
*
Bir küme insan, içlerinden azgın,
Mucizeydi o, devirdiler o deveyi,
Uğradılar hemen, tanrısal gazaba,
Anlatıldığı gibi, kadim zamanlarda.
*
Yüzleri safran gibi solgun, ilk gün,
Erguvan gibi kızıl oldu, ikinci gün,
Ve abanoz gibi kapkara, üçüncü gün,
Helak edildi orada, imansız halk,
Dehşetli bir yıldırım sesiyle.
*
Gece vaktinde, evet öyle dedim,
Kopkoyu bir abanoz gibi, katıydım,
Aleladedir burada, bu ızdırabım,
En eski karakteridir bu, Arapların.