kağıda damlayan kanımın son satırında
kendimi bir kez daha deliyorum
“anne n’olur beş da(m)la daha uyuyayım”
beş damla daha
koltuklarda zıplayan veletin
yere düşene kadarki vaktinde
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?



