Bir umuttu beklediği.
Hiç bir kesinlik dilememişti,
cılız ve kendinden aciz cümlelerden.
Sadece kalbini birazcık olsun,
çıkarsızca heveslendirmek için,
bir umuttu istediği.
Sevmek kimi zaman,
tehlikenin tam ortasında bulmaktır kendini.
Kimi zaman da bir romantik komedinin,
başrolünde oynamaktır.
Bazen yok olmaktır.
Var olmana rğmen fark edilmemektir hayatta.
Gün geceye dönüyor sevgilim.
Yine bir güneş, sensizliğin derin özlemiyle
veda ediyor pencereme.
Perdeler çekilirken dünyaya,
ay yavaşça gökyüzüne yürüyor.
O da pek mutlu değil.
Yaşamak...
Ya da yaşamaya çalışmak.
Üzerine gelen duvarlar arasında,
inadına yaşamak.
Ölmemek için, ölüme yürümek.
Korkuları yastık,yalnızlığı yorgan yapıp uyumak.
Yakındı gidişi..
Öyle böyle bir veda olmayacaktı bizimkisi.
Baya baya gidiyordu işte...
Ölümden yanaydı kalp atışları.
Sonsuzluğa devrilen bir çınar misaliydi adımları..
Döktüğü her yaprakta, başka başka aşkların, başka başka kahramanları kazılıydı.
Bir sen eksiksın kadın.
Akşamdan kalma bir şişe rakı,
radyoda isyanıma tanık bir ses,
dışarıda toprağı dövercesine yağan yağmur, elimde babamdan yadigar, yarısı hüzün dolu bir defter ve arasında derdimi dökmeye dünden razı bir mürekkep yükü.
Bir sen eksiksın kadın.
Şarkılar bağıra çağıra seni haykırsada eksiksın.
Bu gün yine perdeleri açmadım.
İzin vermedim yine güneşin selamlamasına beni.
Hiç uyanmak istemedim.
Biliyorsun ancak rüyalarda görüyorum seni.
Ben kocaman bir karanlığı yarıp sana koşuyorum,
sen o koca karanlığı bana bir silahmış gibi doğrultuyorsun.
"Konuşacak bir şey kalmadı." dedi adam.
Kadın yorgundu.
Hafif bir meltemin kollarına esir düşmüştü saçları.
Elleri, adamın ellerine yalvarırcasına kenetlenmişti.
"Olmalı. Benden kalan bir şeyler olmalı gözlerinde! " diyiverdi.
Sesindeki titreme, biraz sonra yanaklarını şereflendirecek yaşların acımasız habercisiydi.
Özledim seni...
Bunun için bir sebep yoktu halbuki.
Çok konuşmamıştık seninle,
birlikte gülmemiştik ya da hiç ağlamamıştık beraber.
Sinemaya gitmemiştik mesela.
Yağmurdan saklanmak için koşmamıştık el ele sokaklarda.
Kuşların çığlıklarını duyuyorum
yine.Gözlerim çığlıkların peşinden
koşuyor adeta.
Koşuyor ama yetişemiyor.
yalnızlıklarına bir ortak arıyorlar belki de
benden başka...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!