bir kadın görürüm kucağında bebesi.
dayamış ağzına, sütü çekilmiş memesini.
gözleri saklanmış yoksul yuvasına
ve alnında yaşadığı her acının
ağır ve derin çizgisi.
gövdesinden kesilmiş sanki bir çınar gölgesi.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
