Berdel Şiiri - Aslıhan Duran

Güneşin beş arşın yükseldigi bir günde,
Sapsarı coğrafyanın gara yazgısına açtım gözlerimi,
Adıma Kajal demişler,
Dogdugım günden beri.

Günler geçiydi, ben büyiydim,
Gendim büyürken, umutlarımı da yeşertiydim,
Hep başkalarını sevmeyi örgettiler biye,
Gendinden önce atanı, aganı, ananı sevecahsın,
Onlara bir şey lazım gelirse,
Evvela hızmatlarına goşacahsın,
Temam, gabol ediyem,
Bu gözel bir eylem,
Lakin ben de bir insanam,
Unutulmuşam, dogarken yanmışam anam!

Dogdugım kimin sapsarı sıcak bir gündı,
Anam gelip eliyi diziye goydı,
Dedi “Hazır ol, gelin oliysan,
Öbür aya buba evinden er evine çıkiysan.”
Vııışşşş!
Dertli başıma gelenler,
Ne edecağam ben şimdi?
Olur mı böyle bir anda “hazır ol! ” demesi?
Anam annattı ki agam bir gıza sevdalanmış,
Benim bubamın gudreti yok ki ona başlık bulaymış,
Düşünıp daşınmışlar,
Bir başlık parasına,
Benim başımı yahmağa garar eylemişler,
Gızın bubası demiş “Berdel edelim,
Gızımı siye vererem, lakin gardaşını isterim.”,
Vay annaamm,
Kim düşüne ki gariban Kajal’ı?
Onuy söz hakkı nedir ki dura garşı?
Biye dediler “hazır olasan”,
Heç kimse sormadı bile,
“Gızım, sen ne düşüniysan? ”,
Ne düşünecağam gurban,
Benim düşünmem geçer mi ki?
Agam sevmiş bir kere,
Biye kendimi feda etmek düşer; göz göreee göre,
Deyemedim kimselere,
Deyemedim “Ben Hamido’yu seviyem,
Agamın sevdaya tutuldıgı kimin,
Ben de içime birini düşürmüşem”,
O da seviydi beni,
Gavuşacagımız günün hayaliyle yaşiydi,
Ahh, ah şu başlık paramı bi hazır edeydi!
Vayy Hamido,
Vay ki vay bize,
Kajal’ın gelin oliy,
Bubası yaşındaki bir fikirsize,
Neden he mi?
Adına berdel deyiler,
Burada gızların gendini feda etmesine.

Berdel,
Kajal’ın rüyası sona erdi,
Hamido gendini daglara verdi,
İki gencin umudu sudaki çocuk kimin bogulurken,
Bir tek Kajal’ın agası murada erdi,
Berdel…