Bensizlik vardı doğada
Ben içimde
Rüzgarlar esmiş
Güneş yükselmiş
Geceler gündüzler değişmiş
Sular, seller, yeryüzünü süslemiş
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
İçinde kendini bulamadığımız bir dünya bizim dünyamız değildir.
Güzel ve anlamlı bir çalışmaydı. Kutluyorum sayın Mehmet Çoban...
Mehmet Bey,
Yüreğine emeğine sağlık....değerli çalışmanızı ve sizi içtenlikle kutlarım....Başarınız daim, kaleminiz tükenmez olsun....
Selam saygı sizedir ....
Bizlere anlam katan doğa...çok doğru bir tespit,yüreğinize sağlık efendim.Saygılar sunuyorum.
Kainatın kalbi dünya dünyanın kalbi de
insan olduğu için her şey ona göre tanzim edilmiş
varlıkların merkezine insan oturmuş,
Yani, bir pire boyunun üç yüz katı sıçramaktaymış
ama insan bu kadar yüksekten düşse yere
çakılıp kalır. Dolaıyısıyle masnuatı beğenip
takdir edecek mahiyette yaratılmış, bu istidatı
yerinde kullabilirse maksat hasıl olmuş demektir.
O zaman cennet onları beklemektedir.
TEBRİKLERİMLE
Bireyi,dıştan içe ve içten dışa doğru irdeleyen bir çalışma...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta