Acılar katmerleşti, yüreğimde yer tuttu,
Vurgunlar yiye yiye, benliğimi uyuttu…
Önce babam terk etti, uçup gitti ansızın,
Anamı aldı sonra, koptu telleri sazın…
Sonra dayım, halam mı, şaşırdım sırasını,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
