Yaşamla doğan güneşin ortasında.
Yeşilliğin arasında bağırıyorum yaşama.
Kuytu köşelerden gölgelere.
Gölgelerden sesleniyorum yaşama.
Karanlık gecelerden aydınlığa.
Aydınlıktan sesleniyorum ıssızlığa.
Sessizlikten yalnızlığa
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta